Nederland en het slavernijverleden

Ruim driehonderd jaar lang werden volwassenen en kinderen uit verschillende delen van het continent Afrika ontvoerd door Nederlandse slavenhandelaren. Onder mensonterende omstandigheden werden zij via de West-Indische Compagnie (WIC) verscheept naar de voormalige Nederlandse koloniën. Bijvoorbeeld Suriname en de Caribische eilanden: Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint-Eustatius en Sint-Maarten. Vervolgens werden zij daar gedwongen tot arbeid op plantages om producten zoals koffie en suiker te verbouwen.

De oorspronkelijke bewoners van de verschillende Nederlandse koloniën werden niet ontzien. In Azië werden tot slaafgemaakten verhandeld naar gebieden die onder het bestuur van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) stonden. Generaties lang werden mensen geboren in slavernij. En levenslang gedwongen tot slavenarbeid op Nederlandse plantages. Rond 1750 leven naar schatting zo’n 75.500 tot slaafgemaakten in Aziatische vestigingen van de VOC. Door de slavernij heeft Nederland zich kunnen ontwikkelen tot economische wereldmacht.

Heel lang heeft het Nederlands slavernijverleden geen of weinig aandacht verkregen, terwijl het ook belangrijk is om dit onderdeel van de geschiedenis te kennen. Voor velen gaat het om de pijn en de strijd met verregaande gevolgen . Het is niet enkel belangrijk om te weten wat er is gebeurd en te erkennen dat dit nooit meer mag gebeuren. Maar ook omdat het slavernijverleden nog steeds invloed heeft op de maatschappij zoals we die nu kennen. Denk aan kansenongelijkheid, discriminatie en racisme. Dit leidt tot ongelijke behandelingen in het onderwijs, werk of zelfs het rechtssysteem. Om het heden te begrijpen dient het verleden een goede basis

En om de pijn, de strijd en de verregaande gevolgen te herdenken. Niet alleen om te weten wat er is gebeurd en te erkennen dat dit nooit meer mag gebeuren. Maar ook omdat het slavernijverleden nog steeds invloed heeft op de maatschappij zoals we die nu kennen. Denk aan kansenongelijkheid, discriminatie en racisme. Dit leidt tot ongelijke behandeling in het onderwijs, werk en het rechtssysteem. Je moet het verleden kennen om het heden te begrijpen.